Po analizie pracy kotłów parowych w branży spożywczej okazało się, że największą stratą jaka występuje w kotłach jest strata kominowa. O jej wielkości decyduje współczynnik nadmiaru powietrza w spalinach za kotłem (λ) oraz temperatura spalin wylotowych.
Audytor dokonał pomiarów, w czasie których mierzono nadmiar powietrza w spalinach i obliczano współczynnik nadmiaru powietrza λ.
Dla kotłów rusztowych o mechanicznym zasilaniu węglem kamiennym, zalecą się współczynnik λ = 1,4 – 1,6. Utrzymanie wyższego współczynnika skutkuje zwiększeniem straty wylotowej, a co za tym idzie obniżeniem sprawności kotłów.
Wg Audytora istniała możliwość podwyższenia tych sprawności w wyniku obniżenia podwyższonego nadmiaru powietrza, poprzez zastosowanie automatycznej regulacji pracy wentylatorów wyciągowych i powietrza pierwotnego. Zespół Audytorski dokonał prób regulacji nadmiaru powietrza przez zmianę wydajności wentylatora powietrza pierwotnego oraz wydajności wentylatora wyciągowego.
Automatyzacja kotłowni pozwala utrzymać optymalne zużycie zarówno energii pierwotnej zawartej w węglu, jak i energii elektrycznej. Do podstawowych parametrów regulacyjnych należą:
Na podstawie odczytów powyższych parametrów można w dokładny sposób sterować pracą kotłów tak, aby uzyskać jak najwyższą sprawność. Sterowanie automatyczne pozwala na wyeliminowanie ryzyka pomyłki człowieka oraz szybsze „reagowanie” na zamiany zadanych parametrów pracy.
Automatyka pozwala na utrzymywanie odpowiedniego współczynnika nadmiaru powietrza (λ), przez co zostaje zredukowana strata wylotowa. Poprawna regulacja powietrza dostarczanego do kotła może przynieść znaczną redukcję zużycia węgla.
Wprowadzenie tej modernizacji pozwoliło zredukować roczne zużycie energii o 13,09 MWh, co przełożyło się na oszczędności rzędu 702,1 tys. zł, przy nakładach inwestycyjnych nie przekraczających 1,2 mln zł.